• باب کرونمیر
• ترجمة نادر اکبری
یک مطالعة طولی همگروهی که در JAMA منتشر شده است عنوان می‌کند، یک بار قرار گرفتن در معرض مواد بیهوشی استنشاقی در کودکان دارای سن کمتر از 36 ماه با توسعة اختلالات عصبی و رفتار نابهنجار در دوران کودکی مرتبط نیست.
انگیزة انجام این مطالعه از مقاله‌ای قدیمی‌تر نشأت گرفت: (Anesth Analg 2007;104:509-520). نویسندة رهبر مطالعه دکتر لینا اس. سان / Lena S. Sun، رییس بخش بیهوشی کودکان، بخش پزشکی بیمارستان پروتستان نیویورک، دانشگاه کلمبیا توضیح می‌دهد: "مطالعة قبلی سمیت نورونی مواد بیهوشی بر روی سیستم عصبی حیوانات کم‌سن را خلاصه کرده بود." این مطالعه در فاصلة می 2009 تا آوریل 2015 در بیمارستان مزبور انجام شد.
دکتر سان می‌گوید: "ما می‌خواستیم بدانیم که بیهوشی می‌تواند مشکلی در نوزادان و کودکان خردسال باشد. از آنجا که میلیون‌ها کودک برای انجام اقدامات جراحی و غیر جراحی بیهوشی می‌گیرند، هر آسیب بالقوه یک مشکل مهم برای سلامت عمومی تلقی می‌شود."
مطالعة آینده‌نگر همگروهی
مطالعه شامل 105 جفت کودک هم‌خون (برادر و خواهر) بود. 9.5 درصد کودکان قرار گرفته در معرض داروهای بیهوشی دختر بودند. میانگین سنی آنها در زمان انجام عمل جراحی هرنی اینگوینال 17.3 ماه بود. میانگین زمان عمل جراحی 80 دقیقه بود (در محدودة حداقل 20 دقیقه تا حداکثر 240 دقیقه). 44 درصد کودکان هم‌خون که زیر بیهوشی قرار نگرفتند دختر بودند.
میانگین سنی کودکان در زمان انجام آزمون شناختی برای گروه قرار گرفته در معرض بیهوشی 10.6 سال و برای گروه دیگر 10.9 سال بود. نمرات میانگین بهرة هوشی جهانی (IQ) در میان دو گروه دارای تفاوت معنی‌داری نبود.
نویسندگان مطالعه هیچ ایدة از پیش آماده‌ای برای فرجام مطالعه نداشتند. دکتر سان می‌گوید: "نتایج مطالعة ما نشان می‌دهد که یک بار بیهوشی کوتاه مدت در کودکان سالم با هیچ‌گونه آسیب به IQ یا دیگر عملکردهای شناختی مرتبط نیست. این نتایج می‌تواند سبب اطمینان خاطر والدینی شود که دارای کودکان سالمی هستند که برای انجام یک اقدام درمانی کوتاه مدت نیاز به بیهوشی دارند."
از آنجا که اغلب نمونه‌های مطالعه را پسران تشکیل می‌دادند دکتر سان می‌گوید، "مطالعات بیشتر در مورد دختران مورد نیاز است." همچنین تحقیق در "گروه‌های آسیب‌پذیر کودکان، و در موارد بیهوشی‌های طولانی مدت و قرار گرفتن مکرر در معرض بیهوشی" ضروری است.
نتایج تعجب‌آور نیستند
دکتر رادریک اکنهوف / Roderic Eckenhoff استاد و معاون دپارتمان بیهوشی دانشکدة پزشکی پرلمان در دانشگاه پنسیلوانیا و مشاور علمی ارشد طرح بهداشت مغز در انجمن متخصصان بیهوشی آمریکا (ASA) از هیچ‌یک از نتایج مطالعه دچار شگفتی نشده است. او می‌گوید: "تمامی داده‌های گذشته‌‌نگر از مطالعات انسانی نشان داده‌اند که قرار گرفتن در معرض بیهوشی برای یک بار هیچ تأثیر سوئی بر عملکرد شناختی یا رفتاری کودکان در سال‌های نوجوانی و بلوغ ندارد."
دکتر اکنهوف می‌گوید اهمیت مطالعة حاضر در آینده‌نگر بودن آن است. در مورد اینکه چرا نتایج به دست آمده در مورد کودکان خلاف نتایج مزبور در مورد جانوران خردسال است که در آنها "یک تأثیر قوی از بیهوشی در دامنه پری‌کلینیک وجود دارد." دکتر اکنهوف می‌گوید، یک احتمال این است که تقریباً هیچ‌یک از مطالعات پری‌کلینیکال در پیوند با جراحی انجام نشده است. کاملاً ممکن است اگرچه شاید نامحتمل بنماید، که جراحی می‌تواند به طریقی اثرات داروهای بیهوشی را بر آنچه در مغز اتفاق می‌افتد کاهش دهد."
یک توضیح باورپذیر دیگر برای تفاوت مزبور این است که تنوع طبیعی در کودکان قرار گرفته در معرض جراحی در مقایسه با حیوانات پرورش یافته در آزمایشگاه بسیار بیشتر است. دکتر اکنهوف می‌گوید: "به زبان ساده عوامل دیگر نظیر نیاز به جراحی می‌توانند بیشتر از بیهوشی تأثیر داشته باشند. تقریباً هیچ‌یک از مطالعات حیوانی جراحی را در دستور کار طراحی مطالعة خود قرار نداده‌اند."
بر مبنای نظر دکتر اکنهوف، سومین تفاوت میان کودکان و حیوانات در این مورد این است که تعداد اندکی از مدل‌های پری‌کلینیکی فیزیولوژی بیهوشی را مورد کنترل قرار داده‌اند. "انجام این کار در نوزادان جوندگان کار بسیار مشکلی است. با وجود بر این، برخی اثرات مرتبط به بیهوشی تنها در مدل‌های غیر انسانی مربوط به نخستی‌ها کشف شده است، که در آنها فیزیولوژی به دقت بیشتری مورد کنترل قرار گرفته است." دکتر اکنهوف می‌گوید: "مآلاً، این سؤال که چرا عدم پیوند میان تحقیقات پری‌کلینیکی و بالینی در مورد سرفصل توسعة سمیت عصبی وجود دارد، "روشن نیست و بنابراین یک سؤال قابل توجه نوروفارماکولوژیک باقی می‌ماند."
دکتر اکنهوف می‌گوید، متخصصان بالینی در آینده به مطالعات آینده‌نگر در مورد بیهوشی‌های متعدد در کودکان خردسال روی خواهند آورد. اما به گمان وی حتی در این مورد نیز کشف عوارض جانبی در مورد IQ مشکل خواهد بود و مشکل‌تر اینکه آن را به داروهای بیهوشی مرتبط کنند. دکتر اکنهوف می‌گوید: "به این دلیل که نامحتمل است، والدین با مشارکت دادن فرزندان خود در مطالعات تصادفی‌سازی شده موافقت کنند، که هم‌اکنون نیز به شکل گسترده‌ای به عنوان مضر تلقی می‌شود. پایان سخن اینکه، این سوال خیلی مشکلی است که برای آینده باقی می‌ماند."/
