چشم‌پزشکی

در حال حاضر گلوکوم غیر قابل معالجه محسوب می‎شود

پس از کشف یک پروتئین طبیعی که از چشم در برابر یکی از علل اصلی منجر به کوری یعنی گلوکوم محافظت می‎کند، دانشمندان ممکن است در آستانۀ یافتن راهکار تازه‎ای برای پیشگیری از کوری باشند. گلوکوم اصطلاحی عمومی برای شماری از بیماری‎ها است که به عصب بینایی صدمه می‎زنند. عصب بینایی خوشه‎ای از فیبرهای عصبی است که شبکیه یعنی بافت حساس به نور چشم را به مغز مرتبط می‎کند. صدمۀ عصب بینایی نقل و انتقال پیام‎های بصری به مغز را مختل می‎کند، که این می‎تواند به کاهش بینایی و در نهایت به کوری منجر شود.

در پژوهشی جدید که در 58 خانم باردار شامل 24 نفر با چشم تیره (قهوه‌ای یا فندقی) و 34 نفر با چشمان روشن(آبی یا سبز) انجام شد، مشخص گردید که افراد دارای چشمان تیره اضطراب بیشتری دارند و اختلالات خواب نیز در این افراد بیشتر است. همچنین این گروه بعد از بی‌حسی اپیدورال نیز درد بیشتری، چه در هنگام استراحت و چه در هنگام حرکت، احساس می‌کردند.

تعداد افرادی که بینایی خود را به علت مرحلة نهایی دژنراسیون (تباهی) شبکیه از دست می‌دهند مدام در حال افزایش است و در حال حاضر امکان معکوس کردن این روند وجود ندارد. در هر حال تحقیق حادثه‌سازی در عرصة سلول‌های بنیادی بارقة نوری در انتهای این تونل تاریک روشن کرده است. مرحلة نهایی تباهی شبکیه شامل وضعیت‌هایی نظیر زوال ماکولای مرتبط به سن و رتینیت پیگمنتوزا است. این شایع‌ترین علت از دست دادن بی‌بازگشت بینایی و کوری در بزرگسالان مسن است.

مطالعۀ منتشر شده در "پژوهش‎های چشم‎پزشکی و علم بینایی" پی می‎برد که همسانی ژنتیکی دوقلوهای همسان به این معنی است که آنها دارای بینایی یکسان هستد، حتی در آنجا که پای کوچک‎ترین جزئیات در میان است. در طول سالیان اخیر این موضوع روشن شده است که برخی از آسیب‎های بزرگ‎تر سیستم بینایی - مثل نزدیک‎بینی و آستیگماتیسم دارای یک جزء مهم ژنتیکی هستند. مطالعات نشان داده‎اند که در حدود 80 درصد انواع نزدیک‎بینی و 50 درصد انواع آستیگماتیسم ریشۀ ژنتیکی دارند.