کشف پروتئینی که بیماری دیابتی چشم را بهبود می‌بخشد بار جهانی نابینایی ناشی از دیابت در حال رشد به سوی نقطهای هشدار دهنده است تحقیقی تازه پروتئینی را کشف کرده است که نقشی کلیدی در از دست دادن بینایی در پیوند با دیابت دارد، و می‌تواند درمان بهتری برای بخش عظیمی از علل مسبب کوری باشد و نیز پیامدهایی در مورد بیماری‌های دیگر از جمله سرطان، دارد. در گزارش منتشر شده در "نشریه تحقیقات بالینی"، محققان دانشگاه یوتا در سالت لیک سیتی آنچه را در مورد این پروتئین به نام ARF6 و نقش آن در رتینوپاتی دیابتی یافته‌اند، تشریح می‌کنند. پژوهشگران گزارش می‌دهند که چگونه بلوک کردن ARF6 می‌تواند رتینوپاتی دیابتی را کاهش دهد.
پروتئین طبیعی به پیشگیری از کوری کمک میکند در حال حاضر گلوکوم غیر قابل معالجه محسوب می‌شود پس از کشف یک پروتئین طبیعی که از چشم در برابر یکی از علل اصلی منجر به کوری یعنی گلوکوم محافظت میکند، دانشمندان ممکن است در آستانۀ یافتن راهکار تازهای برای پیشگیری از کوری باشند. گلوکوم اصطلاحی عمومی برای شماری از بیماریها است که به عصب بینایی صدمه میزنند. عصب بینایی خوشهای از فیبرهای عصبی است که شبکیه یعنی بافت حساس به نور چشم را به مغز مرتبط میکند. صدمۀ عصب بینایی نقل و انتقال پیامهای بصری به مغز را مختل میکند، که این می‌تواند به کاهش بینایی و در نهایت به کوری منجر شود.
رنگ چشم، راهنمایی برای تحمل درد در پژوهشی جدید که در 58 خانم باردار شامل 24 نفر با چشم تیره (قهوه‌ای یا فندقی) و 34 نفر با چشمان روشن(آبی یا سبز) انجام شد، مشخص گردید که افراد دارای چشمان تیره اضطراب بیشتری دارند و اختلالات خواب نیز در این افراد بیشتر است. همچنین این گروه بعد از بی‌حسی اپیدورال نیز درد بیشتری، چه در هنگام استراحت و چه در هنگام حرکت، احساس می‌کردند.
سلول‌های بنیادی و امید به بازگرداندن بینایی تعداد افرادی که بینایی خود را به علت مرحلة نهایی دژنراسیون (تباهی) شبکیه از دست می‌دهند مدام در حال افزایش است و در حال حاضر امکان معکوس کردن این روند وجود ندارد. در هر حال تحقیق حادثه‌سازی در عرصة سلول‌های بنیادی بارقة نوری در انتهای این تونل تاریک روشن کرده است. مرحلة نهایی تباهی شبکیه شامل وضعیت‌هایی نظیر زوال ماکولای مرتبط به سن و رتینیت پیگمنتوزا است. این شایع‌ترین علت از دست دادن بی‌بازگشت بینایی و کوری در بزرگسالان مسن است.
دوقلوهای همسان بینایی همسان دارند، حتی در کوچکترین جزئیات مطالعۀ منتشر شده در "پژوهشهای چشم‌پزشکی و علم بینایی" پی میبرد که همسانی ژنتیکی دوقلوهای همسان به این معنی است که آنها دارای بینایی یکسان هستد، حتی در آنجا که پای کوچکترین جزئیات در میان است. در طول سالیان اخیر این موضوع روشن شده است که برخی از آسیبهای بزرگتر سیستم بینایی - مثل نزدیکبینی و آستیگماتیسم دارای یک جزء مهم ژنتیکی هستند. مطالعات نشان دادهاند که در حدود 80 درصد انواع نزدیکبینی و 50 درصد انواع آستیگماتیسم ریشۀ ژنتیکی دارند.
