اختلال نعوظ در نوجوانان

• ترجمه محمدقاسم رافعی

اکثر اوقات مردم چنین تصور می‌کنند که اختلال نعوظ مشکلی مربوط به مردان میانسال یا پیرمردان است. تبلیغات مجلات و آگهی‌های بازرگانی تلویزیونی در مورد داروهای اختلال نعوظ معمولاً این ویژگی را مربوط به مردان در سال‌های چهل و پنجاه زندگی نشان می‌دهند. به هر جهت، به شکل شگفت‌آوری اختلال نعوظ می‌تواند به مردان جوان حتی نوجوانان آسیب برساند.
داده‌های اندکی در مورد میزان شیوع اختلال نعوظ در پسران نوجوان وجود دارد، با وجود این ما اکنون می‌دانیم که این اختلال به میزان زیادی وابسته به سن است.
در سن 70 سالگی، میزان شیوع اشکال متوسط تا شدید اختلال نعوظ تقریباً 59 درصد است. در سن چهل سالگی این میزان کاهش یافته به رقمی در حدود 22 درصد می‌رسد. در مردان زیر چهل سال این عارضه بسیار کمتر شیوع دارد اما کماکان مبتلابه حدود 5 تا 10 درصد مردان است. هیچ نوع داده‌های خاصی در مورد مردان در سنین زیر 18 سال مبتلا به اختلال نعوظ وجود ندارد. به هر جهت، از آنجا که بر مبنای اعلام CDC نیمی از پسران در سنین مدرسه دارای روابط جنسی در سطح مقاربت جنسی هستند و یک‌سوم آنان بر یک مبنای منظم دارای این گونه روابطند، میزان شیوع اختلال نعوظ در این گروه‌های سنی ممکن است بیش از آن چیزی باشد که ما فکر می‌کنیم.

علل اختلال نعوظ در نوجوانان
از آنجا که ریسک فکتورهای اختلال نعوظ - بیماری قلبی، هیپرتانسیون، و اترواسکلروزیس پیشرفته - عواملی مرتبط به سن هستند و به طور معمول در مردان جوان کمترند، اختلال نعوظ در نوجوانان معمولاً به علل روان‌شناختی مرتبط است. علل روان‌شناختی شامل اضطراب عملکرد (که خشمگین بودن یا ترس از پس زده شدن توسط شریک جنسی)، گناه (احتمالاً ناشی از وجود این طرز تفکر در محیط خانواده که سکس چیز "کثیفی" است)، و افسردگی است. اغلب اوقات وقتی فرد نوجوان دارای یک تجربۀ جنسی بد باشد ترس و اضطراب وی حتی در کوشش‌های بعدی به میزان بیشتری افزایش خواهد یافت.
اما تمامی موارد اختلال نعوظ در نوجوانان مبتنی بر دلایل روان‌شناختی نیست. تحقیقات اخیر نشان داده‌اند که اختلال نعوظ در نوجوانان می‌تواند در اغلب موارد از یک علت فیزیکی نشأت گرفته باشد. در یک مطالعه که در سال 2009 در BJU بین‌المللی منتشر شد، دکتر جان پی. مولهال / John P. Mulhall از مرکز سرطان یادبود اسلوان کیترینگ در نیویورک تعداد 40 پسر جوان در سنین 14 تا 19 سال را که برای گرفتن کمک در مورد اختلال نعوظ به یک مرکز تخصصی درمانی مراجعه کرده بودند تحت بررسی قرار داد. نکتۀ شگفت انگیز بررسی این بود که 74 درصد این مردان جوان دچار یک مشکل فیزیکی بودند، و در 60 درصد آنان وجود مشکلات مربوط به عروق خونی تشخیص داده شد. در مورد مابقی مردان جوان مورد بررسی مشکل موجود دارای ریشۀ روان‌شناختی تلقی شد.
میانگین فاصله بین آغاز علایم و ارزیابی وضعیت در مرکز درمانی 22 ماه بود، بنابراین آشکارا این مردان جوان بیش از فقط یک واقعۀ منفرد را تجربه کرده بودند. بسیاری از نوجوانان با یکی از والدین یا هر دو برای درمان به مرکز مراجعه کرده بودند. به عنوان نتیجۀ مطالعه دکتر مولهال قویاً انجام تست عروقی را در مردان جوان توصیه می‌کند زیرا رسیدن به تشخیص قطعی بر مبنای صرف طرح برخی پرسش‌ها غیر ممکن است.
یک مطالعۀ انجام شده از سوی محققان ترک پی برده است که اختلال نعوظ اغلب اوقات می‌تواند ریشه در علل فیزیکی داشته باشد. این مطالعه که در سال 2001 در "ارولوژی" منتشر شد، شامل نوجوانان نبود بلکه در برگیرندۀ مردان جوان در سنین 18 تا 39 سال بود که به دلیل "ناتوانی در شب زفاف" (که ناتوانی در رسیدن به نعوظ در طول تجارب جنسی آغازین است) به مراقبت‌های پزشکی متوسل شده شده بودند. در این مطالعه پی برده شد که تقریباً 28 درصد مردان دچار ناهنجاری‌های عروق خونی آلت تناسلی بودند.
دیگر علل اختلال نعوظ در نوجوانان شامل موارد زیر است: مشکلات غدد درون‌ریز، پایین بودن میزان تستوسترون، دوچرخه‌سواری بیش از حد (که می‌تواند به ناحیۀ تناسلی صدمه بزند)، و مصرف بیش از حد مشروب الکلی. اگرچه دیابت، بالا بودن فشار خون، و مصرف دخانیات می‌توانند ریسک فاکتورهای اختلال نعوظ در مردان مسن به شمار روند، نامحتمل است که دلیل اختلال نعوظ در نوجوانان باشند، زیرا برای آنکه اختلالات نام برده به بروز صدمات عروقی منجر شوند به سال‌ها زمان نیاز است.

در همین زمینه بیشتر بخوانیم:
داروهای اختلال نعوظ - فهرست داروها و مکمل‌ها، تشریح عملکرد آنها

درمان اختلال نعوظ در نوجوانان
بر مبنای نظر دکتر مولهال و همکارانش، صرف‌نظر از اینکه علت بروز اختلال نعوظ جسمانی است یا روانی، درمان صحیح و کامل مورد نیاز است. مشکلات غدد درون‌ریز را اکثر اوقات می‌توان با درمان جایگزینی هورمون مداوا کرد. وقتی دلیل اختلال نعوظ یک عامل روان‌شناختی تعیین شود، درمان به طور معمول شامل استفاده از دارو و روان‌درمانی است. دکتر مولهال معتقد است که ارزش آن را دارد که "مسائل گزنده در نطفه خفه شوند" به طوری که مردان جوان دچار یک حس فقدان اعتماد به نفس جنسی مزمن نشوند. وی اضافه می‌کند که مردان جوان دچار اختلال نعوظ در معرض ریسک بیشتری برای ابتلا به افسردگی و مشکلات تحصیلی قرار دارند.

آیا داروهای ویژۀ اختلال نعوط مثل وایاگرا، سیالیس، و لویترا در نوجوانان ایمن هستند؟
متأسفانه داروهای بسیار اندکی روی کودکان و نوجوانان آزمایش می‌شود زیرا انجام این کار برای کمپانی‌های تولید کنندۀ دارو مقرون به صرفه نیست. به علاوه، بسیاری از والدین مایل نیستند تا کودکان آنها در انجام آزمون‌های بالینی برای داروهای تست نشده داوطلب شوند. برچسب روی بسیاری از داروهای اختلال نعوظ حامل هشدارهایی در مورد کاربرد آنها در بیماران کودک است.
به هر جهت، بسیاری از پزشکان مصرف این داروها را با موفقیت در مورد نوجوانان تجویز می‌کنند. همچنین اخیراً گزارش‌های تازه‌ای در مورد پزشکانی انتشار یافته است که برای نوزادان و اطفال خردسال با هدف نجات آنها از یک اختلال بالقوه کشندۀ ریه وایاگرا تجویز کرده‌اند.
اگر برای نوجوان دچار اختلال نعوظ دارویی توصیه می‌شود، این دارو باید در کمترین دوز مصرفی تجویز شود و بیمار باید برای بررسی عوارض جانبی مورد پایش دقیق قرار گیرد. نوجوانان هرگز نباید داروی مخصوص اختلال نعوظ را با مواد مخدر روانگردان مثل اکستازی یا کریستال مت‌آمفتامین‌ها مخلوط کنند. کاربرد این ترکیب برای مصارف تفننی رو به افزایش است و بالقوه کُشنده محسوب می‌شود.
اگر توصیه به انجام روان‌درمانی صورت گرفته است، این موضوع اهمیت دارد که یک متخصص کارآزموده در زمینۀ کار با نوجوانان یافت شود. در کل، روان‌درمانی فرض را بر این می‌گذارد که اختلال نعوظ نشانه‌ای از وجود یک مشکل زیربنایی در ضمیر ناخودآگاه است، و اینکه یافتن این مشکل و درمان آن به رفع مشکل اختلال نعوظ منجر خواهد شد. بخشی از این رویکرد شامل ایجاد اطمینان مجدد و تشویق بیمار و ایجاد فرصت برای وی در راستای بیان کنه ضمیر بیمار است.

نتیجه
اگر شما نوجوانی هستید که از اختلال نعوظ رنج می‌برد، انجام یک معاینۀ کامل توسط پزشک یا متخصص مراقبت‌های بهداشتی در مورد شما امری حیاتی محسوب می‌شود. دکتر می‌‏تواند وجود یا عدم وجود اختلالات مرتبط را در شما شناسایی کرده و به شما در انتخاب بهترین گزینۀ درمانی کمک کند. جراحی، درمان جایگزینی هورمون، دارو، و روان‌درمانی همگی می‌توانند گزینه‌های درمانی کارآمدی باشند./

Source:
Erectile Dysfunction and Teenagers
edguidance.com