اختلال نعوظ در نوجوانان - علل، تشخیص، و درمان

• ترجمه محمدقاسم رافعی

اکثر اوقات مردم چنین تصور می‎کنند که اختلال نعوظ مشکلی مربوط به مردان میانسال یا پیرمردان است. تبلیغات مجلات و آگهی‎های بازرگانی تلویزیونی در مورد داروهای اختلال نعوظ معمولاً این ویژگی را مربوط به مردان در سال‎های چهل و پنجاه زندگی نشان می‎دهند. به هر جهت، به شکل شگفت‎آوری اختلال نعوظ می‎تواند به مردان جوان حتی نوجوانان آسیب برساند.
داده‎های اندکی در مورد میزان شیوع اختلال نعوظ در پسران نوجوان وجود دارد، با وجود این ما اکنون می‎دانیم که این اختلال به میزان زیادی وابسته به سن است.
در سن 70 سالگی، میزان شیوع اشکال متوسط تا شدید اختلال نعوظ تقریباً 59 درصد است. در سن چهل سالگی این میزان کاهش یافته به رقمی در حدود 22 درصد می‎رسد. در مردان زیر چهل سال این عارضه بسیار کمتر شیوع دارد اما کماکان مبتلابه حدود 5 تا 10 درصد مردان است. هیچ نوع داده‎های خاصی در مورد مردان در سنین زیر 18 سال مبتلا به اختلال نعوظ وجود ندارد. به هر جهت، از آنجا که بر مبنای اعلام CDC نیمی از پسران در سنین مدرسه دارای روابط جنسی در سطح مقاربت جنسی هستند و یک‎سوم آنان بر یک مبنای منظم دارای این گونه روابطند، میزان شیوع اختلال نعوظ در این گروه‌های سنی ممکن است بیش از آن چیزی باشد که ما فکر می‎کنیم.

علل اختلال نعوظ در نوجوانان
از آنجا که ریسک فکتورهای اختلال نعوظ - بیماری قلبی، هیپرتانسیون، و اترواسکلروزیس پیشرفته - عواملی مرتبط به سن هستند و به طور معمول در مردان جوان کمترند، اختلال نعوظ در نوجوانان معمولاً به علل روان‌شناختی مرتبط است. علل روان‎شناختی شامل اضطراب عملکرد (که خشمگین بودن یا ترس از پس زده شدن توسط شریک جنسی)، گناه (احتمالاً ناشی از وجود این طرز تفکر در محیط خانواده که سکس چیز "کثیفی" است)، و افسردگی است. اغلب اوقات وقتی فرد نوجوان دارای یک تجربۀ جنسی بد باشد ترس و اضطراب وی حتی در کوشش‎های بعدی به میزان بیشتری افزایش خواهد یافت.
اما تمامی موارد اختلال نعوظ در نوجوانان مبتنی بر دلایل روان‎شناختی نیست. تحقیقات اخیر نشان داده‎اند که اختلال نعوظ در نوجوانان می‎تواند در اغلب موارد از یک علت فیزیکی نشأت گرفته باشد. در یک مطالعه که در سال 2009 در BJU بین‎المللی منتشر شد، دکتر جان پی. مولهال / John P. Mulhall از مرکز سرطان یادبود اسلوان کیترینگ در نیویورک تعداد 40 پسر جوان در سنین 14 تا 19 سال را که برای گرفتن کمک در مورد اختلال نعوظ به یک مرکز تخصصی درمانی مراجعه کرده بودند تحت بررسی قرار داد. نکتۀ شگفت انگیز بررسی این بود که 74 درصد این مردان جوان دچار یک مشکل فیزیکی بودند، و در 60 درصد آنان وجود مشکلات مربوط به عروق خونی تشخیص داده شد. در مورد مابقی مردان جوان مورد بررسی مشکل موجود دارای ریشۀ روان‌شناختی تلقی شد.
میانگین فاصله بین آغاز علایم و ارزیابی وضعیت در مرکز درمانی 22 ماه بود، بنابراین آشکارا این مردان جوان بیش از فقط یک واقعۀ منفرد را تجربه کرده بودند. بسیاری از نوجوانان با یکی از والدین یا هر دو برای درمان به مرکز مراجعه کرده بودند. به عنوان نتیجۀ مطالعه دکتر مولهال قویاً انجام تست عروقی را در مردان جوان توصیه می‎کند زیرا رسیدن به تشخیص قطعی بر مبنای صرف طرح برخی پرسش‎ها غیر ممکن است.
یک مطالعۀ انجام شده از سوی محققان ترک پی برده است که اختلال نعوظ اغلب اوقات می‎تواند ریشه در علل فیزیکی داشته باشد. این مطالعه که در سال 2001 در "ارولوژی" منتشر شد، شامل نوجوانان نبود بلکه در برگیرندۀ مردان جوان در سنین 18 تا 39 سال بود که به دلیل "ناتوانی در شب زفاف" (که ناتوانی در رسیدن به نعوظ در طول تجارب جنسی آغازین است) به مراقبت‎های پزشکی متوسل شده شده بودند. در این مطالعه پی برده شد که تقریباً 28 درصد مردان دچار ناهنجاری‎های عروق خونی آلت تناسلی بودند.
دیگر علل اختلال نعوظ در نوجوانان شامل موارد زیر است: مشکلات غدد درون‎ریز، پایین بودن میزان تستوسترون، دوچرخه‌سواری بیش از حد (که می‎تواند به ناحیۀ تناسلی صدمه بزند)، و مصرف بیش از حد مشروب الکلی. اگرچه دیابت، بالا بودن فشار خون، و مصرف دخانیات می‎توانند ریسک فاکتورهای اختلال نعوظ در مردان مسن به شمار روند، نامحتمل است که دلیل اختلال نعوظ در نوجوانان باشند، زیرا برای آنکه اختلالات نام برده به بروز صدمات عروقی منجر شوند به سال‎ها زمان نیاز است.

در همین زمینه بیشتر بخوانیم:

داروهای اختلال نعوظ - فهرست داروها و مکمل‌ها، تشریح عملکرد آنها

درمان اختلال نعوظ در نوجوانان
بر مبنای نظر دکتر مولهال و همکارانش، صرف‎نظر از اینکه علت بروز اختلال نعوظ جسمانی است یا روانی، درمان صحیح و کامل مورد نیاز است. مشکلات غدد درون‎ریز را اکثر اوقات می‎توان با درمان جایگزینی هورمون مداوا کرد. وقتی دلیل اختلال نعوظ یک عامل روان‎شناختی تعیین شود، درمان به طور معمول شامل استفاده از دارو و روان‎درمانی است. دکتر مولهال معتقد است که ارزش آن را دارد که "مسائل گزنده در نطفه خفه شوند" به طوری که مردان جوان دچار یک حس فقدان اعتماد به نفس جنسی مزمن نشوند. وی اضافه می‎کند که مردان جوان دچار اختلال نعوظ در معرض ریسک بیشتری برای ابتلا به افسردگی و مشکلات تحصیلی قرار دارند.

آیا داروهای ویژۀ اختلال نعوط مثل وایاگرا، سیالیس، و لویترا در نوجوانان ایمن هستند؟
متأسفانه داروهای بسیار اندکی روی کودکان و نوجوانان آزمایش می‎شود زیرا انجام این کار برای کمپانی‎های تولید کنندۀ دارو مقرون به صرفه نیست. به علاوه، بسیاری از والدین مایل نیستند تا کودکان آنها در انجام آزمون‎های بالینی برای داروهای تست نشده داوطلب شوند. برچسب روی بسیاری از داروهای اختلال نعوظ حامل هشدارهایی در مورد کاربرد آنها در بیماران کودک است.
به هر جهت، بسیاری از پزشکان مصرف این داروها را با موفقیت در مورد نوجوانان تجویز می‎کنند. همچنین اخیراً گزارش‌های تازه‎ای در مورد پزشکانی انتشار یافته است که برای نوزادان و اطفال خردسال با هدف نجات آنها از یک اختلال بالقوه کشندۀ ریه وایاگرا تجویز کرده‎اند.
اگر برای نوجوان دچار اختلال نعوظ دارویی توصیه می‎شود، این دارو باید در کمترین دوز مصرفی تجویز شود و بیمار باید برای بررسی عوارض جانبی مورد پایش دقیق قرار گیرد. نوجوانان هرگز نباید داروی مخصوص اختلال نعوظ را با مواد مخدر روانگردان مثل اکستازی یا کریستال مت‎آمفتامین‌ها مخلوط کنند. کاربرد این ترکیب برای مصارف تفننی رو به افزایش است و بالقوه کُشنده محسوب می‎شود.
اگر توصیه به انجام روان‎درمانی صورت گرفته است، این موضوع اهمیت دارد که یک متخصص کارآزموده در زمینۀ کار با نوجوانان یافت شود. در کل، روان‎درمانی فرض را بر این می‌گذارد که اختلال نعوظ نشانه‌ای از وجود یک مشکل زیربنایی در ضمیر ناخودآگاه است، و اینکه یافتن این مشکل و درمان آن به رفع مشکل اختلال نعوظ منجر خواهد شد. بخشی از این رویکرد شامل ایجاد اطمینان مجدد و تشویق بیمار و ایجاد فرصت برای وی در راستای بیان کنه ضمیر بیمار است.

نتیجه
اگر شما نوجوانی هستید که از اختلال نعوظ رنج می‎برد، انجام یک معاینۀ کامل توسط پزشک یا متخصص مراقبت‎های بهداشتی در مورد شما امری حیاتی محسوب می‎شود. دکتر می‌‏تواند وجود یا عدم وجود اختلالات مرتبط را در شما شناسایی کرده و به شما در انتخاب بهترین گزینۀ درمانی کمک کند. جراحی، درمان جایگزینی هورمون، دارو، و روان‎درمانی همگی می‎توانند گزینه‎های درمانی کارآمدی باشند./

Source:
Erectile Dysfunction and Teenagers
edguidance.com