استخوان / اُرتوپدی

اراکنوئیدیت زمانی ایجاد می‌شود که بافت‌های محافظ مغز، عصب‌ها و طناب نخاعی آسیب می‌بینند

اراکنوئیدایتیس [اراکنوئیدیت، آراکنوئیدیت] اختلالی نورولوژیک است که باعث ایجاد درد پشت، درد پرینیوم (فضای بین ناحیه تناسلی و رکتوم)، درد پا، و درد دست می‌شود. اراکنوئیدیت در عین حال می‌تواند به بینایی، دید و میزان حرکت‌پذیری تأثیر منفی بگذارد. اراکنوئیدیت زمانی ایجاد می‌شود که بافت‌های محافظ مغز، عصب‌ها و طناب نخاعی آسیب می‌بینند، که معمولاً نتیجه صدمات تروماتیک است. اراکنوئیدیت زمانی ایجاد می‌شود که اراکنوئید (عنکبوتیه) آسیب می‌بیند. عنکبوتیه بخشی از گروه غشاهایی است که برای مغز و عصب‌های طناب نخاعی زیرسازی لازم را ایجاد می‌کنند. وقتی زیرسازی مزبور آسیب می‌بیند عصب‌ها ممکن است نتوانند عملکرد صحیحی داشته باشند.

همیشه علت بروز تنوسینوویت (یا تاندینیت) مشخص نیست

تاندینیت زمانی مطرح است که عاملی - مثل انواع صدمات، بیماری، حرکات مکرر - باعث التهاب یکی از تاندون‌ها یا الیاف بافتی می‌شود که عضله را به استخوان متصل می‌کند. وقتی این مشکل غلاف بافتی دور تاندون را نیز تحریک کرده باشد شخص دچار تنوساینووایتیس [تنوسینوویت] می‌شود. تاندون ملتهب شده ممکن است دردناک و متورم باشد. شخص ممکن است در هنگام استفاده از تاندون بیشتر متوجه مشکل شود به ویژه زمانی که حرکات تکراری مثل چکش زدن یا حرکات راکت تنیس علت آن بوده باشد. وقتی غلاف تاندون متورم می‌شود، امکان انباشت مایع و وخیم‌تر شدن علایم وجود دارد.

صدمات براکیال پلکسوس می‌توانند سبب ضعف یا ناتوانی دایمی شوند

براکیال پلکسوس شبکه‌ای از عصب‌ها است که پیام‌های طناب نخاعی را به شانه، بازو و دست انتقال می‌دهند. صدمات براکیال پلکسوس زمانی بروز می‌کند که این عصب‌ها کشیده یا فشرده شده یا در جدی‌ترین موارد منفصل یا پاره شده از طناب نخاعی جدا می‌شوند. صدمات خفیف براکیال پلکسوس که به عنوان نیش زننده یا سوزاننده شناخته می‌شوند در ورزش‌های پربرخورد مثل فوتبال عمومیت دارند. نوزادان گاهی از اوقات در زمان تولد دچار صدمات براکیال پلکسوس قابل توجهی می‌شوند. اختلالات دیگری مثل التهاب یا انواع تومور ممکن است بر براکیال پلکسوس تأثیر منفی بگذارند.

استیوارترایتیس (استئوارتریت) شایع‌ترین اختلال مزمن یا درازمدت مفصل محسوب می‌شود

استیوارترایتیس (استئوارتریت) شایع‌ترین اختلال مزمن یا درازمدت مفصل محسوب می‌شود. مفصل جایی است که در آن استخوان‌ها به یکدیگر می‌رسند. انتهای این استخوان‌ها با یک بافت محافظ به نام غضروف پوشیده شده است. در استئوارتریت، این غضروف تضعیف، و باعث می‌شود تا استخوان‌های ناحیه مفصل با یکدیگر اصطکاک پیدا کنند. این وضعیت می‌تواند باعث ایجاد درد، خشکی و علایم دیگر شود. استئوارتریت بیشتر در افراد مسن بروز می‌کند اگرچه احتمال ایجاد آن در بزرگسالان در هر سنی وجود دارد. استئوارتریت در عین حال بیماری تباهی مفصل، ارتریت انحطاطی، و ارتریت سایش و فرسایش نیز نامیده می‌شود.

زنان بیش از مردان محتمل است که دچار انگشت چخماقی و انگشت چکشی شوند

انگشت چخماقی و انگشت چکشی دگرشکلی‌هایی (دفورمیته‌هایی) هستند که به علت عدم تعادل در عضلات، تاندون‌ها و رباط‌هایی که به طور معمول انگشت پا را راست نگه می‌دارند، ایجاد می‌شود. نوع کفشی که شخص می‌پوشد، ساختار پا، و برخی فرآیندهای بیماری می‌توانند باعث تقویت ایجاد این دگرشکلی‌ها شوند. انگشت چخماقی دچار یک خمیدگی غیر نرمال در مفصل میانی انگشت پا است. انگشت چکشی به نزدیک‌ترین مفصل به ناخن انگشت پا آسیب می‌زند. انگشت چخماقی و چکشی به طور معمول در انگشت‌های دوم، سوم و چهارم پا ایجاد می‌شوند. تخفیف درد و فشار ناشی از این اختلالات ممکن است به تغییرات کفش و پوشیدن کفی‌های داخل کفش بستگی نیاز داشته باشد.

31.7 درصد زنان باردار دچار سیمفیسیس پوبیس می‌شوند

اختلال عملکرد سیمفیسیس پوبیس (SPD) شامل ناراحتی در قسمت جلو یا پشت مفاصل لگن است. درد حلقه لگن یا کمربند لگن دیگر نام این اختلال است. دو استخوان لگن در مفصل سیمفیزیس پوبیس به هم متصل می‌شوند که در جلو لگن قرار دارد. رباط‌های محکمی این مفصل را سر جای خود نگه می‌دارند. در مردم مبتلاء به سیمفیسیس پوبیس رباط‌های مزبور کشیده یا شُل می‌شوند که این وضعیت به ناپایداری مفصل لگن منجر شده و ناراحتی ایجاد می‌کند. سیمفیسیس پوبیس می‌تواند درد زیادی ایجاد کند و بر کیفیت زندگی شخص تأثیر منفی بگذارد. به هر حال، هم درمان‌های پزشکی و هم مدواهای خانگی باعث تخفیف علایم شوند.