بیماری پاژه پستان علایم اولیه شامل سرخی، پیمایش خفیف و فلس مانند شدن پوست روی نوک پستان است بیماری پاژه پستان نوع نادری از سرطان است که در اطراف نوک پستان شکل می‌گیرد. این بیماری 1 تا 4 درصد کل موارد سرطان پستان را شامل می‌شود. بیماری پاژه پستان ممکن است با یک سرطان پستان زمینه‌ای، یا کارسینوم مجرای درجا، یا سرطان پستان مهاجم مرتبط باشد. مردم ممکن است با بیماری پاژه پستان به نام‌های دیگری مثل بیماری پاژه پستانی یا بیماری پاژه نوک پستان آشنا باشند.
انواع سرطان بیضه سرطان بیضه شایع‌ترین انواع سرطان در مردان سنین 15 تا 35 است سرطان بیضه ممکن است هر مردی را در هر سنی و در هر نقطه‌ای از جهان مبتلاء کند. اما سرطان بیضه صرفاً یک نوع سرطان نیست. در واقع دو نوع اصلی سرطان بیضه وجود دارد: تومورهای جرم سل (تومورهای سلول زایا) و تومورهای سلول استرومال. هریک از این انواع زیرنوع‌هایی نیز دارند. از این گذشته، برخی از زیرنوع‌های آنها خود دارای زیرنوع‌های دیگری بوده، این وضعیت به ایجاد انواع متعدد و مختلفی از سرطان بیضه منجر می‌شود. سرطان بیضه نادر است. به هر حال این سرطان شایع‌ترین انواع سرطان در مردان سنین 15 تا 35 محسوب می‌شود. سرطان بیضه یکی از درمان‌پذیرترین سرطان‌ها است
دیسپلازیا (دیسپلازی) دیسپلازی مرتبط به رشد در کودکان شایع است دیسپلازیا (دیسپلازی) اصطلاحی با مفهوم گسترده است که به توسعه غیر نرمال سلول‌ها در بافتها یا ارگان‌های بدن اشاره دارد. دیسپلازی می‌تواند به طیف گسترده‌ای از اختلالات منجر شود که بزرگ شدن بافت یا سلول‌های پیش‌سرطانی را شامل می‌شود. دیسپلازی مرتبط به رشد در کودکان شایع است و می‌تواند به بسیاری از قسمت‌های بدن شامل استخوان‌بندی بدن آسیب برساند. وقتی افراد بزرگسال دچار دیسپلازی شوند این معمولاً بدین معنی است که افزایشی در رشد سلول‌های غیر نرمال و برای مثال در وضعیت پیش‌سرطانی وجود دارد.
سرطان گلو و اختلالات با علایم مشابه سرطان گلو به هر سرطانی اطلاق می‌شود که در ناحیه گلو ایجاد شده باشد سرطان گلو به هر سرطانی اطلاق می‌شود که در ناحیه گلو ایجاد شده باشد. دو نوع اصلی سرطان گلو وجود دارد: سرطان فارنژیال (حلق) و سرطان لارنژیال (حنجره). سرطان فارنژیال در حلق ایجاد می‌شود، که بخشی از گلو است که پشت دهان و حفره بینی قرار دارد. سرطان لارنژیال در محفظه صوتی یا حنجره ایجاد می‌شود. حنجره یک ساختار توبولار (لوله‌ای) است که بالای نای قرار گرفته است. سرطان گلو در ایالات متحد آمریکا چندان شایع نیست. در واقع بر مبنای اعلام "انستیتو ملی سرطان" سرطان‌های فارنژیال در کنار سرطان دهان برای حدود 3 درصد تمامی موارد تشخیص سرطان لحاظ می‌شوند. سرطان لارنژیال برای حدود 0.7 درصد تمامی موارد تشخیص داده شده سرطان لحاظ می‌گردد.
نقاط سرخ رنگ روی پستان اغلب انواع سرطان پستان باعث ایجاد نقاط سرخ‌رنگ روی پستان نمی‌شوند اگر کسی دچار یک نقطه سرخ رنگ روی پستان خود شود که به نظر می‌رسد نتیجه جوش یا نیش حشره است، بسیار خوب خواهد بود که علت یکی از این دو مورد باشد. نقطه مزبور در عین حال ممکن است بر اثر عفونت، واکنش آلرژیک یا دیگر موارد تحریک کننده پوست ایجاد شود. اغلب انواع سرطان پستان باعث ایجاد نقاط سرخ‌رنگ روی پستان نمی‌شوند. برخی انواع سرطان چنین تأثیر دارند اما این موارد نادرند. این مورد شایع نیست اما یک نقطه سرخ‌رنگ روی پستان گاهی از اوقات می‌تواند یک نشانه سرطان پستان باشد. سرطان التهابی پستان (IBC) از سرطان‌های نادر است که در حدود 2 تا 4 درصد موارد سرطان پستان را تشکیل می‌دهد.
دیسپلازیا (دیسپلازی) و توسعه غیر نرمال سلول در بافتها و اندام‌ها دیسپلازیا (دیسپلازی) اصطلاحی با مفهوم گسترده است که به توسعه غیر نرمال سلول‌ها در بافتها یا ارگان‌های بدن اشاره دارد. دیسپلازی می‌تواند به طیف گسترده‌ای از اختلالات منجر شود که بزرگ شدن بافت یا سلول‌های پیش‌سرطانی را شامل می‌شود. دیسپلازی مرتبط به رشد در کودکان شایع است و می‌تواند به بسیاری از قسمت‌های بدن شامل استخوان‌بندی بدن آسیب برساند. وقتی افراد بزرگسال دچار دیسپلازی شوند این معمولاً بدین معنی است که افزایشی در رشد سلول‌های غیر نرمال و برای مثال در وضعیت پیش‌سرطانی وجود دارد. انواع مختلف دیسپلازی دارای ریسک فاکتورهای مختلفی هستند.
استئوسارکوما (استئوسارکوم) استئوسارکوما بیشترین شیوع را در استخوان‌های بلند دارد استئوسارکوما (استئوسارکوم) نوعی سرطان استخوان است که در سلول‌های شکل دهنده استخوان شروع می‌شود. استئوسارکوما بیشترین شیوع را در استخوان‌های بلند دارد و اغلب در استخوان‌های ساق پا و گاهی اوقات در استخوان‌های بازو دیده می‌شود، اما امکان بروز آن در هر استخوانی مطرح است. در موارد بسیار نادر این سرطان در بافت نرم خارج از استخوان بروز می‌کند. استئوسارکوما گرایشی به بروز در نوجوانان و بزرگسالان جوان از خود نشان می‌دهد اما در عین حال امکان بروز آن در کودکان و سالمندان وجود دارد. درمان استئوسارکوما معمولاً شامل استفاده از شیمی درمانی، جراحی و گاهی اوقات اشعه درمانی است.
