مالتیپل اسکلروزیس

هیچ‎یک از این دو بیماری قابل علاج نیست، اما هر دوی آنها را می‎توان کنترل و مدیریت کرد.

مالتیپل اسکلروزیس و اسکلروزیس جانبی امیوتروفیک هر دو بیماری‎های پیشرونده‎ای هستند که به‌سیستم عصبی مرکزی لطمه می‌زنند. اگرچه این بیماری‎ها در برخی از اثرات و علایم خود مشابهند، درمان و دورنما برای هر یک از این دو بیماری متفاوت است. مالتیپل اسکلروزیس که به MS معروف است، باعث می‎شود تا سیستم ایمنی بدن به سیستم عصبی مرکزی حمله کند. سیستم عصبی مرکزی متشکل است از: مغز، طناب نخاعی، عصب‎های بینایی. اسکلروزیس جانبی امیوتروفیک (ALS) که عموماً به نام بیماری لو گریگ   شناخته می‎شود یک بیماری نورولوژیک پیشرونده است.

این اختلال می‌تواند به زندگی روزمرة فرد و توانایی او در انجام تکالیف روزانه لطمه بزند. یکی از علایم اصلی مرتبط به PPMS دشواری راه رفتن است و اعتقاد بر آن است که این مشکل مرتبط به آسیب وارده بر نخاع توسط PPMS است.

مالتیپل اسکلروزیس (MS) اختلالی است که به سیستم عصبی مرکزی بیمار آسیب می‌رساند. بدن غشاء مایلین را که مسؤول انتقال پیام به فیبرهای عصبی است، نابود می‌کند. در نتیجه، ارتباط میان مغز فرد و عصب‌ها مختل می‌شود. در نهایت فیبرهای عصبی که به نام اکسون شناخته می‌شوند نیز آسیب می‌بینند. این بیماری می‌تواند بیمار را دچار مشکلات حرکتی و بینایی کند. مالتیپل اسکلروزیس نوعی بیماری است که می‌تواند از چهار طریق مختلف توسعه پیدا کند. چهار نوع مزبور شامل MS عود – فروکش‌کننده (RRMS)، مالتیپل اسکلروزیس پیشروندة ثانویه (SPMS)، مالتیپل اسکلروزیس عود کننده پیشرونده (PRMS) و MS پیشروندة اولیه (PPMS) است. هر نوع بر مبنای علایمی که به شکلی متفاوت بروز و توسعه پیدا می‌کنند تعریف می‌شود.

میزان آسیب MS در زنان بیش از مردان است. این اختلال همچنین سبب ایجاد علایم و مشکلاتی در زنان می‎شود که مردان به آنها مبتلاء نمی‌گردند.

مالتیپل اسکلروزیس یک بیماری خودایمنی عصبی است که به سیستم عصبی مرکزی آسیب می‎رساند و به صورت بالقوه برای بیمار ناتوانی‎آور است. سیستم ایمنی به پوشش مایلین که فیبرهای عصبی را محافظت می‎کند حمله‎ور می‎شود. این عالم باعث ایجاد اختلال در ارتباط میان مغز و دیگر اندام‎های بدن شده و این روند در نهایت باعث صدمه دیدن عصب‎ها می‎شود. میزان آسیب MS در زنان بیش از مردان است. این اختلال همچنین سبب ایجاد علایم و مشکلاتی در زنان می‎شود که مردان به آنها مبتلاء نمی‌گردند. اغلب اوقات MS در زنان 20 تا 40 ساله تشخیص داده می‎شود. اگرچه زنان ممکن است بسیاری از علایم موجود در مردان را تجربه کنند، این اختلال همچنین می‎تواند اثرات خاصی بر عادت ماهانه، پیشگیری از بارداری، حاملگی و یائسگی داشته باشد.