مغز و اعصاب

الکترومیوگرافی آزمونی با حداقل ریسک است

الکترومیوگرافی (EMG) یک اقدام تشخیصی است که وضعیت سلامت عضلات و سلول‌های عصبی کنترل کننده آنها را ارزیابی می‌کند. این سلول‌های عصبی به نام نورون‌های حرکتی شناخته می‌شوند. آنها پیام‌های الکتریکی را که باعث انقباض و انبساط عضله می‌شود ارسال می‌کنند. الکترومیوگرافی این پیام‌ها را به صورت خطوط یا اعداد تفسیر کرده به پزشک در رسیدن به تشخیص کمک می‌کند. پزشک معمولاً زمانی الکترومیوگرافی را در دستور کار قرار می‌دهد که شخص علایمی از سوء کارکرد عصب یا عضله داشته باشد. این علایم ممکن است مور مور، بی‌حسی یا ضعف غیر قابل توضیح در اندام‌ها را شامل شود. نتایج الکترومیوگرافی به پزشک در تشخیص اختلالات عضله، عصب، و اختلالات آسیب زننده به اتصال بین عضله و عصب کمک می‌کند.

بسیاری از افراد دچار ناهنجاری کیاری نشانه یا علامتی ندارند

ناهنجاری کیاری اختلالی است که در آن بافت مغز به داخل کانال نخاعی گسترش پیدا می‌کند. این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که جمجمه به شکل غیر نرمال کوچک یا دچار اختلال شکل است و به مغز فشار آورده و آن را به سمت پایین می‌راند. ناهنجاری کیاری ناشایع است اما افزایش کاربرد تست‌های تصویربرداری به موارد بیشتر تشخیص منجر شده است. پزشکان ناهنجاری کیاری را بسته به آناتومی بافت مغزی که تغییر جا داده و وارد کانال نخاعی شده و اینکه ناهنجاری‌های رشد مغز یا ستون فقرات وجود داشته باشد به سه نوع تقسیم‌بندی می‌کنند.

علایم مونوپلژی ممکن است به شکل ناگهانی بروز کند

مونوپلجیا (مونوپلژیا، مونوپلژی) نوعی فلج است که بر یک عضو یا اندام، اغلب اوقات یک دست، تأثیر می‌گذارد، اما این بیماری همچنین می‌تواند یکی از پاها را نیز درگیر کند. برخی اوقات مونوپلژی ممکن است اختلالی موقتی باشد اما در موارد دیگر امکان دایمی شدن آن وجود دارد. بدن انسان دارای یک سیستم عصبی گسترده است. یکی از کارکردهای سیستم عصبی انسان به حرکت در آوردن عضلات بدن است. این شامل حرکاتی است که شخص بر آنها کنترل دارد (حرکات ارادی) و آنهایی که شخص بر آنها کنترل ندارد (حرکات غیر ارادی). وقتی یک قسمت از سیستم عصبی آسیب می‌بیند، این وضعیت می‌تواند باعث ایجاد اختلال در فعالیت پیام‌رسانی یک عضله یا یک گروه عضله شود.

زاپ‌ مغزی حس‌ شوک الکتریکی در مغز است

زاپ‌ مغزی حس‌ شوک الکتریکی در مغز است. آنها در افرادی بروز می‌کنند که برخی داروهای مصرفی خود و مشخصاً داروهای ضد افسردگی را کاهش داده یا متوقف می‌کنند. زاپ‌های مغزی مضر نیستند و به مغز آسیب نمی‌زنند. به هر حال، زاپ‌های مغزی می‌توانند آزار دهنده، مغشوش کننده و مختل کننده خواب باشند. مردم می‌توانند از زاپ‌های مغزی با کاهش تدریجی دوز داروهای ضد افسردگی مصرفی خود پیشگیری کرده یا آنها را به حداقل برسانند. به هر حال، شخص باید همیشه برای توقف یا کاهش داروی مصرفی خود با پزشک مشورت کند. توقف ناگهانی یک داروی ضد افسردگی احتمال دچار شدن شخص به زاپ‌های مغزی و دیگر علایم را افزایش می‌دهد.

سندرم هالرفوردن-اشپاتز یک اختلال نورولوژیک ارثی است

سندرم هالرفُردن-اشپاتز (HSD) به نام‌های زیر نیز شناخته می‌شود: تباهی عصبی ناشی از انباشت آهن در مغز (NBIA)، تباهی عصبی مرتبط به پانتوتنات کیناز (PKAN). سندرم هالرفردن - اشپاتز یک اختلال نورولوژیک ارثی است. این بیماری باعث ایجاد مشکلات حرکتی می‌شود. سندرم هالرفردن-اشپاتز یک بیماری بسیار نادر اما جدی است که به مرور زمان وخیم‌تر می‌شود و می‌تواند کشنده باشد. سندرم هالرفردن-اشپاتز باعث ایجاد طیفی از علایم می‌شود که بر مبنای شدت بیماری و میزان پیشرفت آن متفاوتند. انقباضات پیچشی عضله یک علامت شایع سندرم هالرفردن است. این اختلالات ممکن است در صورت، تنه، و اندام‌ها بروز کنند. 

نوروپاتی الیاف کوچک گاهی از اوقات می‌تواند یک نشانه مشکلی زیربنایی در سلامت، مواردی مثل دیابت یا بیماری خودایمنی، باشد

نوروپاتی الیاف کوچک [نوروپاتی فیبر کوچک] بر اثر صدمات ایجاد شده در الیاف (فیبرهای) کوچک سیستم عصبی محیطی ایجاد می‌شود. این الیاف کوچک درد، گرما، و حس خارش را در پوست کشف می‌کنند. آنها در عین حال عملکردهای خودکار سیستم قلبی عروقی و دستگاه گوارش را تنظیم می‌نمایند. آسیب دیدن سیستم عصبی محیطیِ تأثیرگذار بر الیاف کوچک می‌تواند باعث حس سوزش یا مور مور شود که در پاها شروع می‌شوند و به سمت بالا حرکت کرده مابقی بدن را درگیر می‌کنند. نوروپاتی الیاف کوچک گاهی از اوقات می‌تواند یک نشانه مشکلی زیربنایی در سلامت، مواردی مثل دیابت یا بیماری خودایمنی، باشد.