کلوئید یا رشد بیش از حد بافت همبند در محل زخم - چطور از دستش خلاص شویم؟

• جنیفر بِری، دکتر کاترین هِنن
• ترجمه نادر اکبری

جای زخم‌ها در بافت‎ها، رنگ‎ها و اندازه‌های مختلفی بروز می‎کنند. بسیاری از جای زخم‌ها به مرور زمان کوچک‌تر، نرم‌تر و کمتر قابل توجه می‎شوند.
اما برای حدود 10 درصد مردم حتی جراحات کوچک نیز می‌توانند جای زخم‌هایی بیش از حد بزرگ، برآمده و تیره رنگ ایجاد کنند.
آنها بسیار دورتر از محل اولیۀ ایجاد جراحت بر روی پوست گسترش پیدا می‌کنند و ممکن است به مرور زمان رشد خود را ادامه دهند. این نوع جای زخم زیر عنوان کلوئید شناخته می‌شود.
مطالب این مقاله:
• چرا کلوئیدها مشکل محسوب می‌شوند؟
• چرا کلوئیدها شکل می‌گیرند؟
• کلوئیدها و سوراخ کردن اعضاء
• درمان خانگی برای کلوئیدها
• درمان‌های پزشکی
• دورنما

چرا کلوئیدها مشکل محسوب می‌شوند؟
حتی اگر کلوئیدها در معرض دید نباشند مردم دچار آنها با مشکلاتی مواجهند که فراتر از مسائل زیبایی‌شناختی است. کلوئیدها می‎توانند سبب ناراحتی، سفتی یا حتی ایجاد محدودیت حرکتی شوند اگر که محل بروز آنها نزدیک مفاصل مثلاً زانو یا آرنج باشد.
کشیدگی بیش از حد پوست می‎تواند سبب بروز خارش شود و به دلیل ابعاد بزرگ خود کلوئیدها مستعد سایش به لباس و باعث ایجاد تحریک هستند.
مثل هر نوع جای زخم دیگری، کلوئیدها ممکن است با درمان سر سازگاری نداشته باشند. اما پیشرفت‎های پزشکی به دست آمده در زمینۀ درمان کلوئیدها نویدبخش به نظر می‎رسند.
پیشگیری از کلوئیدها از طریق درمان کامل زخم و اجتناب از مجروح کردن پوست با کارهایی مثل سوراخ کردن آن بهترین راهکار برای مردمی است که مستعد ابتلاء به کلوئیدها هستند.

چرا کلوئیدها شکل می‎گیرند؟
کلوئید به علت پاسخ تشدید یافتۀ پوست نسبت به جراحت شکل می‎گیرد. حتی بریدگی‌های کوچک نیز ممکن است به شکل‌گیری کلوئید ختم شود. برخی از شایع‌ترین علل بروز کلوئیدها شامل موارد زیر است:
• بریدگی یا سوراخ شدن پوست، شامل جراحات ناشی از اصلاح
• سوختگی‎ها
• سوراخ‌ها و برش‌های ناشی از عمل جراحی
• نیش حشرات
• مشکلات پوستی مثل آکنه
• آبله مرغان یا بیماری‌هایی که سبب بروز زخم در پوست می‎شوند
• تاتو یا سوزن‌کاری
برخی از کلوئیدها بدون هر گونه علت آشکاری بروز می‎کنند. یک مرور در "نشریه تحقیق و عمل پزشکی" عنوان می‎کند که کلوئیدهایی وجود دارند که بدون وجود جراحت در پوست بروز می‎یابند. آنها همچنین ممکن است سال‌ها پس از ایجاد یک جراحت به ما آسیب برسانند.
وقتی پوست دچار جراحت می‌شود، برای التیام زخم سلول‎های کلاژن‌ساز ارسال می‎کند. در شکل ایده‎آل ماجرا، این سلول‎ها کارشان را انجام می‎دهند و جراحت را می‎بندند و جای زخم کوچکی بر جای می‌گذارند. در مورد کلوئیدها، سلول‌های پوست عمل تکثیر خود را حتی پس از شفای زخم ادامه می‎دهند. بافت زخمی به رشد خود ادامه داده و جای زخمی بزرگ و برآمده ایجاد می‎کند.
اگرچه کلوئیدها ممکن است در هر نوع پوستی بروز کنند، احتمال شکل‌گیری آنها در موارد زیر بیشتر است:
• در افرادی که دارای تاریخچۀ خانوادگی کلوئیدها هستند
• افراد زیر 30 سال به ویژه نوجوانان در برهۀ بلوغ
• زنان باردار
• مردمی که دارای پوست تیره‎تر هستند مثل مردم آسیایی، لاتین تبارها یا نژاد آفریقایی آمریکایی، نیز احتمال بیشتری دارد که نسبت به دیگر مردم دچار کلوئیدها شوند.
کلوئیدها نوعی تومور خوش‎خیم تلقی می‎شوند. آنها اگرچه ممکن است آزاردهنده باشند، باعث ایجاد سرطان نمی‎شوند و مشلات جدی برای سلامت انسان ایجاد نمی‎کنند.

کلوئیدها و سوراخ کردن اعضاء
کلوئیدها اغلب پس از سوراخ کردن اعضاء بدن توسعه پیدا می‎کنند. دلیل اینکه چرا آنها در مقایسه با دیگر انواع جراحات پوست در سوراخ کردن بیشتر بروز می‎کنند شناخته شده نیست. آنها در نرمۀ گوش بیش از دیگران نقاط بدن شایعند اما دلیلش احتمالاً این است که نرمۀ گوش یکی از نقاط محبوب برای عموم در سوراخ کردن محسوب می‌شود.
اگرچه پیشگیری از کلوئیدها همیشه امکان‌پذیر نیست، ممکن است برخی راه‌ها برای کاهش ریسک آن پس از انجام سوراخ کردن وجود داشته باشد.

از گوشواره‎های غیر فلزی پشت گوش استفاده کنید
یک مطالعه در "ژورنال درماتولوژی استرالیا" به بررسی این موضوع پرداخته است که چرا کلوئیدها به شکل‌گیری مکررتر در ناحیۀ پشت گوش پس از انجام عمل سوراخ کردن گوش گرایش دارند. محققان به این نتیجه رسیده‎اند که گوشواره‏های با پشت گوش فلزی بیشتر باعث ایجاد کلوئیدها در ناحیۀ پشت نرمۀ گوش می‎شوند.
بر این اساس آنها عنوان می‎کنند که استفاده از پشت گوش‎های غیر فلزی می‎تواند راهی برای کاهش شانس ابتلا به کلوئید در ناحیۀ پشت گوش پس از انجام سوراخ کردن گوش باشد.

سوراخ کردن اعضاء و سن
یک مطالعه در "اخبار و نشریات AAP" پی برد که کلوئید ناشی از سوراخ کردن گوش در کودکانی که عمل سوراخ کردن گوش در آن پس از سن 11 سالگی انجام می‎شود شیوع بیشتری دارد. شیوع کلوئیدها پس از عمل سوراخ کردن گوش در کودکانی که در سن زیر 11 این کار را انجام داده بودند بسیار کمتر بوده است.
نویسندگان مطالعه انجام این عمل پیش از 11 سالگی یا اجتناب از انجام آن را در صورت وجود تاریخچۀ خانوادگی کلوئید پیشنهاد می‎کنند.
وقتی کسی دچار کلوئید شود از بین بردن آن بسیار دشوار است و شانس زیادی برای رشد مجدد آن وجود دارد در حالی که باید آنها را با عمل جراحی از میان برد. دلیلش این است که بدن ممکن است به همان روش شدیدی که به جراحت اولیه واکنش نشان داده بود به جراحی واکنش نشان دهد.

درمان خانگی برای کلوئیدها
هیچ درمان خانگی برای کلوئیدها پس از بروز آنها وجود ندارد. اما برخی کارها هست که می‎توان در محیط خانه برای گوش آسیب دیده در راستای کمک به پیشگیری از ایجاد کلوئیدها یا به حداقل رساندن نمای ظاهری آنها انجام داد.

ورقه یا ژل سیلیکون
سیلیکون یکی از پرکاربردترین مداواها برای جای زخم است و اثبات شده است که در کمک به کوچک کردن برخی برآمدگی‌ها و آثار به جا مانده از کلوئیدها مؤثر است. سیلیکون عوارض جانبی اندکی دارد و کاربرد آن آسان است.
مرورهای منتشر شده در "جراحی پلاستیک زیبایی" و "ژورنال جراحی پوست و زیبایی" تأیید می‎کنند که استفاده از ورقه یا ژل سیلیکون می‎تواند راه مؤثری برای کوچک کردن جای زخم‎های برآمده یا پیشگیری از ایجاد آنها باشد.

کرم یا لوسیون قوی پوستی
یک مرور در "ژورنال بین‎المللی علم زیبایی" عنوان می‎کند که محصولات پوست مثل آنهایی که حاوی لانولین و پترولاتوم هستند ممکن است باعث بهبود نمای به جا مانده از زخم شوند. مردم باید از این کرم‌ها منظماً استفاده کنند و در فرآیند التیام زخم این کرم‎ها را روی جای زخم بمالند.

اگرچه کرم‎های حاوی عصارۀ پیاز یا ویتامین E به شکل گسترده برای جای زخم استفاده می‎شوند، یک مرور در "پزشکان خانواده آمریکا" و یک مطالعه در "جراحی درماتولوژیک" پی برده‎اند که این ترکیبات کمکی به بهبود کلوئیدها نمی‎کنند.

درمان‌های پزشکی
گزینه‎های درمانی در این مورد شامل موارد زیر است:

کرم تریتینوئین (رتین - A)
تریتینوئین یک داروی تجویزی است که افراد باید آن را بر روی پوست بمالند. این دارو که به شکل شایع برای آکنه و پیری پوست استفاده می‎شود از طریق سرعت بخشیدن به چرخۀ طبیعی جایگزینی پوست عمل می‌کند.
یک مرور در سال 2010 در "نشریه درماتولوژی بالینی و زیبایی" پی برده است که رتینوئیدهایی مثل کرم تریتینوئین و ایزوتریتینوئین ممکن است به کاهش اندازه و نمای ظاهر کلوئیدها کمک کنند.

کرایوتراپی
کرایوتراپی فراِیندی است که با استفاده از یک دستگاه قابل حمل در بافت‎ها حالت انجماد ایجاد می‎کند. اغلب مردم این درمان را به خوبی تحمل می‎کنند، اما برخی دیگر ممکن است در طول انجام این درمان دچار درد شدید شوند که بعداً از بین می‎رود.
یک مطالعۀ در مقیاس کوچک که در "نشریه جراحی پوست و زیبایی" انجام شد عنوان می‎کند که پس از چندین جلسه درمان، کرایوتراپی می‎تواند اندازۀ کلوئیدها را تا 50 درصد کاهش دهد. اما همین مطالعه در عین حال عنوان کرده است که کرایوتراپی روی کلوئیدهای کوچک‌تر که کمتر از سه سال از زمان ایجاد آنها گذشته باشد بهترین بازده را دارد.

تزریق استروئید
این درمان سال‎ها است که با موفقیت در مورد کلوئیدها انجام می‎شود. یک مطالعه در "نشریه تحقیقات و عمل پزشکی" عنوان کرده است که استروئیدهای تزریقی راه مؤثری برای کاهش اندازه و نمای ظاهر کلوئیدها هستند.
یک مرور در "پزشک خانواده آمریکایی" عنوان کرده است که درمان با استروئید بهترین بازده را در مورد کلوئیدهای اخیر دارد وقتی که با عمل جراحی برای برداشتن قسمتی از جای زخم همراه شود. از استروئیدها می‎توان به عنوان مکمل کرایوتراپی استفاده کرد.

کرم آیمیکوئیمود
این کرم برای درمان طیفی از ضایعات پوستی شامل سرطان‎های پوست سوپرفیشیال بازال به کار می‎رود. به نظر می‎رسد این کرم پس از برداشتن کلوئید عملکرد مناسبی دارد. یک مرور در "نشریه جراحی دهان و فک و صورت" پی برده است که این کرم شانس بازگشت کلوئیدها را کاهش می‎دهد.

اشعه درمانی
یک درمان جدید که نتایج نویدبخشی داشته است شامل یک دورۀ کوتاه اشعه درمانی است که در آن اشعه بلافاصله پس از برداشتن کلوئیدها با عمل جراحی مورد استفاده قرار می‎گیرد. چندین مطالعه در جراحی پلاستیک و متون درماتولوژی میزان بالایی از درمان یا حداقل بهبود را در افراد تحت درمان قرار گرفته با این روش گزارش داده‎اند.

دورنما
از آنجا که درمان کلوئیدها دشوار است بهترین راه برداشتن گام‎هایی در راستای پیشگیری فوری از بروز آنها پس از جراحت، جراحی یا سوراخ کردن است. مردم مستعد ابتلا به کلوئیدها باید از تاتو و سوراخ کردن پوست خودداری کنند. اگر فردی به هر دلیل ناچار از انجام عمل جراحی باشد، وی باید پزشک خود را در مورد هر گونه سابقۀ کلوئید در مورد خویش باخبر سازد تا پیشگیری از بروز کلوئید بلافاصله پس از انجام جراحی در دستور کار قرار گیرد./
اگرچه کلوئیدها خطری متوجه سلامت انسان نمی‎کنند، آنها می‎توانند عامل بروز صدمات عاطفی و روانی باشند. برخی درمان‏ها در این مورد در دسترس است اما هیچ درمان واحدی برای تمامی موارد کارآیی ندارد. مردم باید در مورد گزینه‌های برداشتن کلوئیدها با پزشک مشورت کنند و در مورد بهترین گزینۀ درمانی در مورد خود به نتیجه برسند./

Source:
How do you get rid of keloids?
Last reviewed Fri 3 November 2017
By Jennifer Berry
Reviewed by Catherine Hannan, MD